niedziela, 15 stycznia 2012

"Matka wszystkich lalek" Monika Szwaja


„Matka wszystkich lalek” to pierwsza książka Moniki Szwai, która znalazła się w moich rękach. Wiele słyszałam o autorce – opinie były skrajne, sadzę więc, że dlatego długo zbierałam się do przeczytania choć jednej pozycji, by wyrobić sobie własną opinię. Po tej książce myślę, że wielu z tych, którzy Szwai nie doceniają, powinni po nią sięgnąć.

Historia toczy się tu na dwóch płaszczyznach. W jednej poznajemy małą dziewczynkę, Elżunię, która żyje wraz z rodziną w małym miasteczku, w czasie II wojny światowej. Nie rozumie, co się wokół niej dzieje i nie jest w stanie pojąc, jaki to może mieć na nią wpływ. Pewnego dnia dostaje od swojego taty, którego zdrobniale nazywa tacimkiem, lalkę. Przywiązuję się do niej od razu i nazywa ją Elżunią. Tragiczne wydarzenia sprawiają, że mała dziewczynka zostaje wcielona do niemieckiej rodziny i wychowywana w pogardzie do polskości.

Drugą płaszczyzną książki jest opowieść o Claire Autret, mieszkance urokliwej wyspy w Bretonii, która pomaga w prowadzeniu rodzinnej restauracji. Jej pasją są ręczne robótki oraz własnoręcznie stworzona biżuteria. Spokój w jej życiu zostaje zburzony, gdy dwóch polaków przyjeżdża do niej z szokującymi wiadomościami. Okazuje się, że Vincent Autret, którego przez całe życie uważała za swojego ojca, wcale nim nie jest, a jej prawdziwy ojciec jest ciężko chory i mieszka w Polsce. Claire musi podjąć decyzję o tym, czy chce go poznać. Co łączy obydwie kobiety? Jakie sekrety jeszcze wyjdą na jaw?

Muszę przyznać, że bardzo sceptycznie podchodziłam do lektury, pewnie dlatego, że nie chciałam się rozczarować. Przekonałam się jednak, że „Matka wszystkich lalek” to książka od której nie sposób się oderwać.

Monika Szwaja porusza w niej trudny temat – problem z własną tożsamością. Problem o tyle poważny, że często trudny do rozgryzienia dla samych zainteresowanych. Elżunia, która została wychowana przez Niemców ma opory przed powrotem do własnych korzeni, Claire zaś wyrwano z życia, które znała, by później rzucić ją w nieznane, malownicze Karkonosze. Obydwie muszą poradzić sobie z własnymi demonami.
Wielki atutem książki jest język. Prosty, lekki, ale nie banalny. Przez powieść się płynie, a historia zdaje się wtaczać w głowę lotem błyskawicy. W pewnym momencie złapałam się na tym, że muszę się dowiedzieć jak najszybciej, co będzie z Claire i Elżunią. Dowodzi to jedynie, że książka napisana jest nadzwyczajnie prawdziwie, bez nadęcia.

Duża gama postaci, o wszelakich charakterach i niesamowitym dynamizmie sprawia, że każdy czytelnik może odnaleźć tutaj coś dla siebie. Ja jestem oczarowana babcią Claire, Aną, osobą, która wnosiła powiew świeżości i światła na karty powieści. Za to zniesmaczyła mnie postać Ewy i nie potrafię się do niej przekonać.

Monika Szwaja stworzyła książkę lekką o rzeczach ważnych. Nie sposób nie zatracić się w historii, która mogła przydarzyć się każdemu z nas. Mimo owej lekkości są momenty, które zapierają nam dech w piersiach i przyprawiają o dreszcze. Mówię to o opisie życia Elżuni i jej tragicznych losach. Ale nawet to nie jest w stanie zatrzeć sedna książki.

A chodzi w niej o to, by odnaleźć własne miejsce na ziemi. Każdy z nas je posiada. Czasami wydaje nam się, że już je mamy, ale pewne zdarzenia przekonują nas, że wcale tak nie jest. Gdy musimy ruszyć w podróż, która ma na celu odkrycie nas samych, musimy pamiętać, że to, co nieznane, nie zawsze musi być złe. Książkę zdecydowanie polecam osobom, którzy chcieliby spróbować wejść w głąb siebie i sprawdzić czy dobrze czują się w skórze, którą przydzielono im od urodzenia.

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Sol.

5/6

18 komentarzy:

  1. Mam tę książkę w planach i jak będzie okazja, na pewno przeczytam:)
    Pozdrawiam!!

    OdpowiedzUsuń
  2. Nie czytałam jeszcze nic Moniki Szwaii, ale po przeczytaniu Twojej recenzji myślę, że powinnam to zmienić.
    Bardzo zaciekawiła mnie ta książka.
    Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  3. Początkowo byłam zniechęcona do tej książki a to za sprawą dziwnej okładki. Widzę jednak, że treść jest o wiele ciekawsza i warta poznania, dlatego spróbuje w wolnych chwilach ją poznać.

    OdpowiedzUsuń
  4. Czytałam Szwaji "Romans na receptę" i "Jestem nudziarą". Być może i po tę sięgnę. Tym bardziej, że temat bardzo mi odpowiada. :) Autorka pisze niewątpliwie ciekawie. Prosty język, humor to spore atuty. Czyta się przyjemnie. Pozdrawiam. :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Mam zamiar zapoznać się z tą autorką. Idzie mi dosyć nieudolnie, ale w końcu znajdę czas. :)
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  6. Słyszałam o książce sporo pozytywnych opinii więc kiedyś na pewno ją przeczytam ;)

    OdpowiedzUsuń
  7. U mnie też ostatnio często pojawia się nazwisko tej pisarki i na pewno po coś sięgnę, nie wiem czy akurat po tę książkę, ale po jakąś na pewno.

    OdpowiedzUsuń
  8. Ja też nie byłam do końca przekonana do Szwai. Pewnie swoje zrobiła opinia znajomych, ale w końcu się przemogłam i nie żałuję ;)

    OdpowiedzUsuń
  9. Czasem lubię sięgnąć po książkę Szwaji. Mogę się wtedy odstresować lekką i przyjemną lekturą.

    OdpowiedzUsuń
  10. Bardzo ciekawa recenzja:) A na książkę poluję już od dawna:)

    OdpowiedzUsuń
  11. Hej. Masz naprawdę ciekawego bloga, potrafisz naprawdę pięknie opisać uczucia. ja zaczęłam dopiero pisać. Wpadnij do mnie http://amanda-briars-jack-devlin.blog.onet.pl/ pozdrawiam .

    OdpowiedzUsuń
  12. Oj, tak mnie zachęciłaś, że po prostu MUSZĘ zdobyć tę pozycję xD

    OdpowiedzUsuń
  13. Myślę, że szybko można się domyślić co łączy obie te osoby co nie zmienia faktu, że jestem zafascynowana tematyką wojny od tej strony, bardzo chętnie odnajdę tę książkę i po nią sięgnę, jak tylko skończę ślęczenie w notatkach ;)

    OdpowiedzUsuń
  14. Jestem zawiedziony, nie dostrzegam w tych sztucznie zmodyfikowanych postaciach realizmu opisanych czasów, cukirkowate dialogi prowadzone przez osoby bez głebi psychologicznej.Sam pomysł połączenia obu pań mało odkrywczy.

    OdpowiedzUsuń
  15. Monika Szwaja była moją ulubioną pisarką, czytałam jej wszystkie książki, w jej książkach jest coś co pobudza do życia, do działania, nie pozwala się poddawać, nie ma sytuacji bez wyjścia. Szkoda że już nic nie napisze😢

    OdpowiedzUsuń
  16. Monika Szwaja była moją ulubioną pisarką, czytałam jej wszystkie książki, w jej książkach jest coś co pobudza do życia, do działania, nie pozwala się poddawać, nie ma sytuacji bez wyjścia. Szkoda że już nic nie napisze😢

    OdpowiedzUsuń
  17. Monika Szwaja była moją ulubioną pisarką, czytałam jej wszystkie książki, w jej książkach jest coś co pobudza do życia, do działania, nie pozwala się poddawać, nie ma sytuacji bez wyjścia. Szkoda że już nic nie napisze😢

    OdpowiedzUsuń
  18. 27 years old Business Systems Development Analyst Minni Caraher, hailing from Madoc enjoys watching movies like "Craigslist Killer, The " and Tai chi. Took a trip to Archaeological Site of Cyrene and drives a Ferrari 250 LM. bezkonkurencyjny post

    OdpowiedzUsuń

Podziel się ze mną swoją opinią :)

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...